In het weekend van 10-12 februari is in Dordrecht de Worldcup Finale Shorttrack gereden. Tijdens dit weekend is ongelofelijk veel werk door vrijwilligers verricht.

 Schaatsen.nl heeft Johan Westerbeek geïnterviewd, lees hier het interview

schaatsen.nl Door Bianca Beemer, 22-02-2012 08:58

De vrijwilliger van deze week is Johan Westerbeek.

Johan Westerbeek

De 58-jarige Johan Westerbeek uit Dordrecht is in het dagelijks leven eigenaar van een motor- en autorijschool. In z’n vrije tijd doet hij aan: danssport (Latijns-Amerikaans en ballroomdansen), voetbal, tennis, schoonrijden en zit hij ook zelf nog regelmatig op de motor. “Ik hou er wel van om bezig te zijn,” bekent hij enthousiast.

Want of dat nog niet genoeg is, is Westerbeek ook actief als vrijwilliger bij IJssportvereniging Alblasserwaard (IJA) waar hij shorttracktraining geeft. “Dat doe ik in Dordrecht aan leden en de selectie van onze vereniging. En in Breda aan een jongerengroep en de gewestelijke selecties, zowel langebaan- als shorttrackrijders.”

Vanwaar die band met shorttrack?

“In begin jaren 80 heb ik bij de nationale kernploeg shorttrack gezeten. Dat was tijdens de beginperiode van Arie Ravensbergen en Wim den Elsen. Voordat ik bij shorttrack kwam, heb ik ook wel langebaan gedaan, maar shorttrack is zoveel leuker. Het is spectaculairder en wat mij betreft zit er veel meer in. De kick is toch wel het overwinnen van de zwaartekracht. Zover gaan dat je net niet omvalt en dan zo hard en zo schuin mogelijk.”

Was het een ‘roeping’ om vrijwilliger te worden?

“Dat groeit een beetje. In het begin wisten niet zo heel veel mensen hoe shorttrack in elkaar zat. En als je zelf ergens aan doet, kennis van zaken krijgt en er ook handigheid in hebt, word je wel gevraagd daarmee iets te gaan doen. Zo rol je in het wereldje van training geven en haal je uiteindelijk je trainersdiploma. Ik heb Trainer/Coach 3 (vroegere Trainer A) en ik ben van plan binnenkort door te gaan voor Coach 4. Dat is eigenlijk wel de richting waar ik naar toe wil gaan. Wie weet daarna over een aantal jaren Topcoach. Maar eerst maar even één stapje erbij.”

“Toevallig ben ik ook wel handig in het overbrengen van de leerstof. Zowel op het gebied van auto- en motorrijles geven als ook met schaatsen. Ik zeg altijd: ‘kennis is macht’. Wanneer je dat dan ook over kunt brengen is dat wel makkelijk. Eigenlijk is het voor mij een hobby.”

Naast training geven heb je ook geholpen tijdens de Korean Air World Cup Finale in Dordrecht. Hoe belangrijk is de rol van vrijwilligers hierbij?

“Daar kan ik duidelijk over zijn. Zonder vrijwilligers gaat zo’n toernooi niet door. Onze shorttrack-voorzitter Ruud de Groot, een geweldige organisator, heeft wel het meeste gedaan. Maar ook wij als trainers, en daarnaast ouders en zo’n beetje alle shorttrackers van IJA zijn hierbij betrokken geweest. Verder kwamen er o.a. ook vrijwilligers uit Zoetermeer en Brabant. Het werd georganiseerd op onze ‘thuisbaan’ in Sportboulevard, de grootste sportaccommodatie onder één dak in Nederland.”

“Niet alleen tijdens de wedstrijddagen, maar ook daarvoor al waren we in touw. Zo zijn we bijvoorbeeld in het weekend voor de wedstrijden druk bezig geweest met het uitmeten van het hele wedstrijdgebeuren op het ijs. Startstrepen, finishlijn etc. Om drie uur ’s nachts waren we daar nog mee bezig. Eerlijk gezegd, vind ik het wel eens jammer dat er niet zoveel verteld en geschreven wordt over wat nu eigenlijk de basis is van zo’n toernooi.”

Hoe hebben jullie je voorbereid op dit toernooi?

“We hebben speciaal hiervoor met een groep mensen, die wisten dat dit stond te gebeuren, een jurycursus gevolgd. Daardoor konden we, met een diploma op zak, diverse zaken op het gebied van jurering gaan doen. Zoals bijvoorbeeld: helpen bij de klok of in de heatbox. Uiteindelijk hebben we ook allerlei taken uitgevoerd.”

Wat heb je zelf zoal gedaan?

“Ik was meer manusje van alles. Samen met Tom Swart en Paul Winkel was ik overal inzetbaar, maar we hebben toch vooral een beetje bescherming geboden aan de mensen die in de jury zaten. Dus achter de klokken en bij de computers, om ervoor te zorgen dat niet teveel publiek of rijders langs zouden lopen, waardoor die mensen gestoord werden of de apparatuur teveel zou bewegen. Verder heb ik in de coachbox gestaan om erop te letten dat niet teveel coaches langs de kant zouden staan, waardoor coaches die met de rijders in de wedstrijdbaan bezig waren, hun werk niet konden doen.”

Het was een groot spektakel.

“Jazeker. Het was volle bak. Een paar dagen van tevoren hoorde ik al dat de zaterdagavond en zondag uitverkocht waren. Dat had ik niet verwacht, maar dat vond ik wel prachtig mooi. En iedereen was na afloop heel erg positief.”

Krijg je langs de kant ook nog wel iets mee van de resultaten?

“Jawel hoor. We stonden vlak bij de jury, op zo’n drie meter van het ijs, dus ik heb eigenlijk alles kunnen zien. Dat was ook wel prettig.  Omdat ikzelf natuurlijk ook allerlei trainingen verzorg, kon ik dit keer van dichtbij bekijken hoe zoiets gaat. Waarom doen rijders iets en waarom doen ze dat dan? En hoe gaan ze dat uitvoeren? Daar kun je wat van opsteken en zelf weer gebruiken.”

Hoe ben je zelf als trainer?

“Democratisch. Ik probeer de dingen redelijk kort uit te leggen en ook voor te doen om te laten zien hoe het werkelijk kan. Als het meezit, luisteren ze allemaal en proberen ze het na te doen. Maar niet iedereen, want het is toch een sport waarbij je behoorlijk wat lef moet hebben.”

Welke vrijwilliger wilt u graag terugzien in de ‘Vrijwilliger van de Week’, en waarom? Laat het ons weten door een mail te sturen naar redactie@schaatsen.nl!